از جمله اخباری که در چند روز اخیر مورد توجه و کنکاش برخی از رسانه ها قرار گرفت ، مراسمی با موضوع (هنر مدرن و معاصر ایران ) بود که با حمایت چند شرکت و مجموعه اقتصادی در تهران برگزار شد.

چند سال پیش به همت یک مؤسسه فرهنگی هنری ، که توسط چند تن از افراد خوشنام ، صاحب ذوق ، علاقه مند و مهمتر از همه ، اهل هنر پایه ریزی شده بود، اولین نمایشگاه و فروش آثار هنری (بخش تجسمی)در شیراز بر پا شد.

با بهره گیری از دیدگاه ها و نظرات صاحبان اندیشه ، به موضوع اقتصاد هنر / هنر اقتصادی در دو مقاله پیشین ورودی آرام و نشانه گذاری شده داشتم .

در بحثی که پیش از این فرا روی شما مطرح گردید به نقش دولت ، هنرمند و مخاطب در شکل گیری ، رشد و بازدهی اقتصاد هنر، مطالبی عرضه شد .

برای اینکه از بحث فاصله نگرفته باشیم ، اشاره می کنم که در چهار نوشتار پیشین، ضمن ارائه نکاتی کلی از اقتصاد هنر ، سرخط هایی از دیدگاه ها و نظرات دولتمردان فعلی و حاضر در عرصه فرهنگ و هنر را بازخوانی کردیم و تا حدی زیاد متوجه قصد و نیّت این مسئولین برای پرداختن به موضوع هنر اقتصادی واقتصاد هنری و جایگاه آن در شاکله مدیریت دولت شدیم .

 واضح و روشن است که نقش آفرین نخست صحنه اقتصاد هنر ، هنرمند است و بی شک برای ارتقاء بخشی ، پویایی، رشد و شکوفایی آن نیز هنرمند باید آستین های همت خود را بالا زده و هرکس به سهم خویش برای بهبود امور تدبیر و اندیشه کرده و گام در این راه بگذارد .

در نوشتار قبل ، جمع بندی نکات قابل توجه در بحث اقتصاد هنر را آغاز کرده بودم و فرصت اشاره به سه نکته با عنوان های :