شاید شما هم مثل من باشید که دلتان می خواهد در صبحگاهی ابری یا پسینگاهی پر وسوسه شال و کلاه کنید و فارغ از هیاهوی اطراف ، قدم به کوچه های گذشته بگذاری ، تمام وجود خود را بتکانی ، چشم و ذهنت را به دور روزهای رفته بگردانی و با خودت باشی.

به گذشته که نظر کردیم ، خواندیم که نخستین قوانین و مقررات حفظ آثار ملی در حدود یکصدسال قبل و به سال 1309 در مجلس وقت به تصویب رسیده است . این قانون که با عنوان «قانون راجع به آثار ملی» در شمار قوانین کشور به ثبت رسیده است در ماده نخست خود می گوید

در نوشتار قبل اشاره شد که میراث فرهنگی دارای دو بُعد متفاوت است . الف / میراث فرهنگی مادی . ب/ میراث فرهنگی معنوی . این مقاله را با توضیحاتی در این دو بُعد آغاز می کنم.
میراث فرهنگی مادی به آثاری گفته می شود که قابل دیدن و لمس کردن است .

در چند شماره گذشته این مجموعه نوشته ها ، در حال بررسی نحوه شکل گیری ساختارهای دولتی مسئول در بخش میراث فرهنگی و آثار ملی بودیم و به این نقطه تاریخی رسیدیم که با انحلال وزارت فرهنگ و هنر برخی از وظایف و ماموریتهای این موضوع به دو وزارت خانه فرهنگ و آموزش عالی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی واگذار گردید .

موضوع آنچنان مهم و گسترده است که هنوز هم باید به قوانین و دستور العمل های صادر اشاراتی کرد . بدیهی است دولت های در زمان تصدی امور رویکردی مختلف و متفاوتی در تدوین دستورالعمل ها داشته و نیز شاکله قانونی آن برای تنظیم طرح یا لایحه نیز بر اساس همان سیاست های کلی شکل می گرفت .

در شماره گذشته بحث را به اطلاق قانونی اموال فرهنگی تاریخی رساندیم و از تصویب آیین نامه اموال فرهنگی ، هنری و تاریخی که در اختیار نهادهای عمومی و دولتی است صحبت به میان آوردیم و اشاراتی به بندهای مهم این مصوبه گردید و قرار شد در این شماره بحث را پی گیریم :

بحث را به انجام رساندیم که در موضوع آثار تاریخی ، فرهنگی و هنری نقش امین اموال بسیار مهم و تاثیرگذار است اصولاً امین اموال کیست؟ امین اموال شخصی است که مطابق آیین نامه اجرایی ماده سی و چهار قانون محاسبات عمومی کشور منصوب می گردد و باید علاوه بر صلاحیت های اخلاقی و امانت داری دارای مدرک مرتبط با وظیفه خود داشته باشد .

موضوع مورد بحث در مقاله قبل رخداد خروج تعدادی تابلو گرانقیمت از موزه هنرهای معاصر تهران بود . موضوعی که علی رغم اعلام بازگشت آثار به موزه ، دستگیری مسبب ماجرا و برگزاری نمایشگاهی از آثار سرقت شدۀ بازگشته ، بازهم مورد توجه رسانه ها و خبرنگاران بود .

قرار بر این داشتیم که با نگاهی دیگر به آیین نامه اموال فرهنگی ، هنری و تاریخی نهادهای عمومی و دولتی درباره موضوع امین اموال ، اشارات دیگری بنماییم و اکنون چنین می کنیم .

قوانین و مقررات مرتبط با میراث فرهنگی موضوعی است که چند شماره از این مجموعه مقالات را دربر گرفته است .

به یاد دارید که در شماره قبل این مجموعه نوشتارها بحث را به جایی رساندیم که مرتبط با قوانین و مقررات میراث فرهنگی درباره گنج یابی و دفینه یابی می شد و در انتها به ماده هفدهم این قانون اشارتی داشتیم .

در شماره گذشته به پیامی اشاره کردم که طی آن رییس فرهنگستان هنر ایران ، آقای محمدعلی معلم دامغانی خطاب به اهالی فرهنگ و هنر و مسئولان هشدار داده بود :

به یاد دارید که در یکی از شماره های این مجموعه مقالات ، مبحثی را درباره خروج تعدادی تابلو از موزه هنرهای معاصر تهران باز کردیم و مستندات روشن کرد که چنین سرقتی صورت گرفته

موضوع بحثمان ، هشدار آقای محمدعلی معلم رییس فرهنگستان هنر درباره پانصد اثر تجسمی بود و پاسخهایی که آقای تفرشی مدیر عامل شرکت پارس آریان از طریق رسانه ها به ادعاهای ایشان بیان کرده بود .

در خاطر خوانندگان هست که در شماره پیش به یک دعوای حقوقی اشاره کردیم که موضوع آن تعداد پانصد عدد تابلو - که می توان آنان را جزء آثار ملی تلقی کرد- بود .

بعد از چند ماه سکوت و بی خبری مجدداً در یکی از رسانه های محلی با تیتر (سایه آسمان روی سر ارگ کریمخانی) زخم فرهنگی شهر را نیشتر زد .

موضوع بحثمان به سازمان علمی ، فرهنگی و تربیتی سازمان ملل متحد ( سازمان یونسکو) کشیده شد و معلوم گردیده این سازمان پنج وظیفه اصلی و کارکرد برای خود تعریف کرده است .

موضوع بحث کمیسیون ملی یونسکو در ایران بود . برای اینکه طرح های مورد نظر جهت بررسی و تصویب در شورای عالی آماده شود ، شورای اجرایی کمیسیون تشکیل شده است که اعضای آن این افرادند

در شماره قبل مقالات آثار و میراث ملی به آنجا رسیده بودیم که چند تن از مقامات مسئول در حفظ و نگهداری محور ساسانی فیروزآباد خود را آماده بازدید کارشناسان و بازرسان سازمان ملی یونسکو می کردند

قرار این بود که در این شماره به چگونگی ثبت آثار ملی و نیز نحوه ثبت آثار در فهرست میراث جهانی اختصاص یابد ،